Hoe om te gaan met transfer pricing?

Ben je in meerdere landen actief met een eigen vestiging, dan krijg je hoe dan ook te maken met Transfer Pricing. Door de mediaophef rondom belastingontwijking en de gehanteerde belastingmoraal staat ook de controle hiervan weer op scherp. Landen zijn bang belastinginkomsten mis te lopen wanneer ondernemingen kunnen schuiven met winsten die zij in de diverse landen hebben verdiend. Sinds de wetsaanpassingen per 2016 is dat er echter niet eenvoudiger op geworden, er is zelfs sprake van een aanzienlijke verzwaring van de administratieve lasten voor belastingplichtigen. Transfer Pricing-documentatie dient jaarlijks te worden bijgewerkt en op niet-nakoming van die verplichting staan diverse sancties (bestuurlijk en strafrechtelijk).

Waarom

In de fiscaliteit draait het bij Transfer Pricing uiteindelijk om de vraag welke overheid over welk deel van de winst van een onderneming mag heffen. In een economie waar zestig tot zeventig procent van de wereldhandel zich afspeelt tussen multinationals, gebruiken overheden in toenemende mate uitgebreide Transfer Pricing-wetgeving en documentatieverplichtingen als instrument om hun deel van de belastingen te kunnen heffen. De interne verrekenprijzen bepalen in hoge mate de allocatie (toewijzing) van inkomsten en kosten aan de groepsmaatschappijen in de betrokken landen. De belastbare winst en de verschuldigde belasting vloeien hier logischerwijs uit voort.

Aanpak

Er is een aantal belangrijke stappen om een Transfer Pricing-project succesvol te maken. Deze stappen kunnen (deels) zelf worden uitgevoerd als er voldoende kennis van de materie is. Maar ook bij onvoldoende kennis van Transfer Pricing, kan ieder bedrijf toch een en ander zelf doen. Een van de belangrijkste dingen bij Transfer Pricing is het simpelweg weergeven van de feiten. De belangrijkste feiten zijn de interne transacties met de daarbij behorende functies, risico’s en activa. Om een start te maken met een transfer-pricingproject, kunnen bedrijven de volgende stappen volgen:

1. Maak een functionele analysematrix. Hierbij noteer je in de eerste kolom alle functies, risico’s en activa. In de bovenste rij zet je de entiteiten en/of landen. Vervolgens ga je voor elke entiteit de functies, risico’s en activa af en zet je een kruisje als deze van toepassing zijn;
2. Maak vervolgens een karakterisering per entiteit. Bij Transfer Pricing onderscheiden we vaak de ‘simpele’ versus de ‘entrepreneur’-functie. Die laatste heeft de meeste functies, risico’s en activa. Meestal volgt uit de matrix al een duidelijk beeld. Uit de matrix komt vaak ook een business model naar voren, bijvoorbeeld centraal of juist decentraal;
3. Maak vervolgens een overzicht van alle interne transacties en bundel deze naar groepen, bijvoorbeeld verkoop, diensten, financiering etc.;
4. Selecteer daarna de juiste Transfer Pricing-methode die op de transacties moeten worden toegepast. Dit is een stap die volgt uit de karakterisering en het is ook een heel cruciale stap. De Transfer Pricing-methoden zijn beschreven in de nieuwe wetgeving en de OESO Transfer Pricing-richtlijnen;
5. Zoek tot slot vergelijkbare transacties om de zakelijkheid van de transacties en/of winst aan te tonen. Wanneer er transacties zijn die zowel intern als extern worden gedaan, dan is dat een mogelijke vergelijking. Als er geen vergelijkbare transacties met derden zijn, dan moet gebruik gemaakt worden van databases.

De hierboven genoemde stappen vormen samen het uiteindelijke Transfer Pricing-verhaal en dient als uitleg aan bijvoorbeeld een inspecteur, maar bijvoorbeeld ook aan een accountant. Feiten zijn echter voor interpretatie vatbaar. Het alleen hebben van Transfer Pricing-documentatie is dus nog geen garantie op succes. Documentatie moet worden bijgehouden en het verhaal moet kloppen. Ook wanneer er veranderingen optreden.