Veilig werken vraagt om scherpe blik

Allemaal getraind

Bij J&J zal dat niet snel aan de orde zijn. “We hebben op deze locatie een warehouse van 12.000 vierkante meter”, vertelt Marcel Vonk, warehouse & logistics lead van het bedrijf. “Vanuit hier beleveren we onder andere onze productiefaciliteit in Leiden en binnenkort die in Sassenheim. Wie bij ons voor het eerst in het warehouse komt, mag alleen onder begeleiding naar binnen. Als je hier komt werken, vast of als uitzendkracht, volg je eerst een training. En alle medewerkers die een of meerdere trainingen hebben gevolgd, krijgen jaarlijks of tweejaarlijks een herhalingstraining. Met behulp van evofenedex verzorgen we de trainingen voor gevaarlijke stoffen.”

De Ruijter luistert aandachtig naar het verhaal en stelt af en toe een vraag over het proces en hoe zaken zijn geregeld. Als Vonk een registratiesysteem voor ongevallen, bijna-ongevallen en schades laat zien, gaat zijn hart wat sneller kloppen en vertelt hij enthousiast: “Alle medewerkers kunnen hier een melding in maken. Bijvoorbeeld van een kabel die onbeheerd over de vloer loopt. Dat is een potentieel gevaar, want over die kabel kun je vallen. De gegevens uit het systeem gebruiken we om op al onze locaties de veiligheid te verbeteren. Daarnaast willen we dat iedereen elkaar kan aanspreken op onveilige situaties. Dus als ik als manager geen veiligheidshesje aan heb [wat onveilig is, red.], moeten ze dat tegen mij zeggen.”

De Ruijter knikt bij de woorden van Vonk. “Dat is zó belangrijk, elkaar aanspreken. Ik was ooit bij een bedrijf met een laboratorium en daar was ook het beleid dat mensen elkaar aanspreken op dit soort zaken. Toen de directeur op een ochtend met wat vrienden het lab binnenstapte zonder de verplichte persoonlijke beschermingsmiddelen, zei een jonge werknemer daar wat van. Maar die kreeg meteen de wind van voren van de directeur. Na de rondleiding zeiden zijn vrienden daar wat van, want het was toch zijn beleid als directeur om elkaar aan te spreken op veiligheid? Tijdens de lunchpauze stapte de directeur op de jongen af met een grote bos bloemen en een cadeaubon om zijn excuses aan te bieden. Want die werknemer had natuurlijk het volste gelijk.” Vonk knikt instemmend. “Dat is wat wij noemen: zien, zeggen en doen. Wij als management moeten het goede voorbeeld geven.”

Normen voor iedereen

Maar J&J doet meer, want bijvoorbeeld de heftrucks zijn begrensd op een snelheid van vijf kilometer per uur. “Dat is op al onze locaties zo ingeregeld. Wij willen grote schades en ongevallen voorkomen en dat kan door de snelheid terug te schroeven”, legt Vonk uit. “Dat is natuurlijk wel even wennen voor de werknemers, maar zij zien zeker ook de voordelen ervan. Daarnaast hebben wij als regel dat een heftruckcertificaat voor werknemers maximaal drie jaar oud mag zijn. Vijf jaar is de norm, maar wij gaan hieronder zitten. Dit geldt ook voor invalkrachten en personeel van externe partijen die hier werken.”

De Ruijter is onder de indruk en is benieuwd naar andere zaken zoals de verplichte aanwezigheid van een RI&E, een verkeersplan en een preventiemedewerker. “Met behulp van een vragenlijst lopen we alles even na voordat we een kijkje nemen in het warehouse zelf”, legt hij uit. Onderwerp na onderwerp gaat over de tafel en er wordt kennis gedeeld. Zoals verwacht is er heel veel goed op orde bij J&J, maar toch zijn er een paar kleine puntjes die beter kunnen. Vonk en zijn collega’s noteren ze driftig om ermee aan de slag te gaan.

Na twee uur informatie uitwisselen is het tijd om de benen te strekken en het warehouse in te duiken. Wat vertwijfeld kijkt een collega van Vonk naar de schoenen van De Ruijter. “Zijn dat veiligheidsschoenen? Als dat niet zo is, hebben we er een paar liggen om aan te trekken.” Als De Ruijter bevestigt dat het veiligheidsschoenen zijn, weet hij dat zijn test geslaagd is. “Ik ben altijd benieuwd of ze het vragen, en dat is hier gewoon op orde. Jammer genoeg is dat niet altijd het geval.”

Kleine puntjes

Dan is het tijd voor de rondleiding. De Ruijter kijkt geïnteresseerd naar een heftruck die op een hoek staat. “Het is maar iets kleins, maar zoals die nu staat – met de vorken iets omhoog – is het een gevaar; je kunt erover vallen.” Een logistiek medewerker hoort het gesprek aan en komt meteen met een verklaring, want bij dit type reachtruck kunnen de lepels niet plat op de vloer. Hij zet de truck wel meteen weg, tot tevredenheid van Vonk en De Ruijter. 

Verderop is een jongen aan het werk, keurig beschermd achter een aanrijdbeveiliging. Toch is De Ruijter niet helemaal tevreden, want voor het hek staan pallets. “Als een heftruck komt aanrijden en zijn lepels door de pallet steekt, steken die ook uit aan de andere kant. Daar helpt de aanrijdbeveiliging niet tegen, maar een stootband wel. Die zou ik daar neerzetten.” Volgens Vonk staat de ruimte op de nominatie om verbouwd te worden en nemen ze dat zeker mee. Ze gaan kijken of ze ondertussen de werkplek iets kunnen aanpassen. 

Na een uurtje wandelen door het warehouse is het tijd om de balans op te maken. “Je ziet dat ze hier alles echt goed op orde hebben”, concludeert De Ruijter. “Natuurlijk zijn er wat puntjes, maar die zitten echt op een niveau dieper als je het hebt over veiligheid.” Vonk is tevreden met het oordeel en vindt de scan zeer waardevol. “Als je hier elke dag rondloopt, word je voor bepaalde zaken blind. Wij willen heel graag leren en beter worden, dus dan is zo’n scan enorm waardevol. Jullie deskundigheid helpt ons weer om een volgende stap te zetten. Wij willen in de top van Nederland blijven als het gaat om werk­plezier en veiligheid in ons warehouse.”