Vier scenario’s voor een EU-VS-handelsakkoord

Scenario 1: uitstel van de deadline

In het eerste scenario besluit men de deadline uit te stellen om meer ruimte te creëren voor onderhandelingen. Het is inmiddels duidelijk dat de zeer ambitieuze onderhandelingsagenda van de VS ergens halverwege gestrand is. Er zouden ’90 deals in 90 dagen’ gesloten worden, maar daar is het duidelijk niet van gekomen. Twee events speelden hier een belangrijke rol, enerzijds de teleurstellende VS-VK deal die andere landen deed heroverwegen wat er te winnen viel en anderzijds het succes dat China boekte met haar vergeldingen die andere landen deed inzien dat een hardere lijn ook succesvol kan zijn. Met name Japan en India hebben zo een aanzienlijke draai gemaakt in hun onderhandelingspositie gedurende de afgelopen maanden. Eerder werd de deadline al voor Canada verlegd naar 21 juli. Dit zou voor ondernemers een verlenging van de status-quo betekenen maar ook nog langer in een staat van onzekerheid verblijven.

Scenario 2: een deal met acceptabele asymmetrie

In dit scenario bereiken de Europese Commissie en President Trump een akkoord op hoofdlijnen. Deze deal zou hoogstwaarschijnlijk het volgende omvatten:

·        10 procent basisheffing

·        Verlaging van staal- en aluminiumheffingen (van 50 procent nu naar maximaal 25 procent of lager)

·        Specifieke uitzonderingen voor de autoheffingen (binnen bepaalde quotas)

·        Inkoopafspraken van Amerikaans LNG en hightech producten

·        Ontzien van toekomstige heffingen op luchtvaartonderdelen, farmaceutische producten en halfgeleiders

Deze deal zou dan onmiddellijk (9 juli) of vrij kort daarna in werking treden. Dit is wat de Commissie betreft het meest gunstige scenario en ook niet volledig onrealistisch. Met name het ontzien van de EU voor potentiële heffingen op luchtvaartonderdelen, farmaceutische producten en halfgeleiders is belangrijk voor de EU, dit is nog onderwerp van discussie op basis van Sectie 232 onderzoeken in de VS. Nu worden deze producten nog ontzien van enige heffingen maar kunnen dus onderworpen worden aan 25% zoals ook met staal, aluminium en auto(onderdelen) is gebeurd. Verwachting is ook dat de EU enige concessies zou moeten doen over strategische samenwerking ten aanzien van China en inkoopafspraken.

Scenario 3: een deal met onacceptabele asymmetrie

Een ander scenario is een deal waarbij de balans dermate ongelijk is dat de Commissie niet in staat is het te accepteren. Waarbij bijvoorbeeld heffingen op luchtvaartonderdelen, farmaceutische producten en halfgeleiders wel mogelijk blijven en er geen uitzonderingen of verlagingen komen voor de staal/aluminium en autoheffingen. Een deal waarbij Washington alleen tegemoet komt in de zin van het basistarief niet verhogen van 10 naar 20 of zelfs 50 procent is niet acceptabel en zou dus leiden tot een no deal scenario of zogenaamde ‘rebalancerende’ vergelding door de EU.

Scenario 4: no deal

Wanneer men niet in staat is tot een akkoord te komen en verlenging van de deadline niet bespreekbaar komen we in het ‘worst-case’ scenario. Waarbij er geen tariefverlichting komt voor Europese ondernemers en de EU begint met vergelden door de opgeschorte maatregelen per 14 juli in werking te laten treden. Te beginnen met de tegenmaatregelen besproken in dit artikel ter waarde van meer dan 25 miljard euro aan Amerikaanse importen. Daarnaast ligt er nog een ander pakket van 95 miljard euro aan Amerikaanse import die ook extra belast wordt, evenals 4,4 miljard aan goederen geoormerkt voor exportcontroles. Logischerwijs is te verwachten dat de VS dan ook besluit te vergelden, bijvoorbeeld door het basistarief te verhogen naar 50 procent.

Ondernemers moeten ontwikkelingen goed inschatten voor hun eigen bedrijf en capaciteiten vergroten langs het drieluik van ‘anticiperen’, ‘mitigeren’ en ‘vermijden’, zoals het inzetten van scenarioplanning, gebruik van douane-entrepots, herclassificatie van productcodes en leveranciersegmentatie.