04-12-2024
Gastcolumn: Onstuimig weer voor handel vraagt om meesturen
GNet als voor velen was de daadwerkelijke overwinning van een Amerikaanse presidentskandidaat die de importtarieven fors wil verhogen voor mij toch ook even schrikken. Komt er in de Verenigde Staten (VS) echt 10 tot 20 procent bij voor Europese goederen en zelfs 60 procent voor Chinese producten? En welke reacties zal dat uitlokken?
Het tijdperk van steeds vrijere wereldhandel lijkt voorlopig voorbij en er waait al een tijdje een andere wind. Tijdens de eerste presidentstermijn van Donald Trump keerde het tij met een reeks verhogingen van importtarieven. Onder zijn opvolger Joe Biden ging dit door en kwamen er ook exportbeperkingen. Ook de Europese Unie heeft inmiddels fors hogere importtarieven op Chinese elektrische auto’s ingevoerd ‘om de eigen industrie te beschermen’.
Een lichtpuntje is misschien dat de handel zich altijd weet aan te passen
Senior economist Transport, Logistics & Automotive bij ING Research.
Andere belangen zijn duidelijk zwaarder gaan wegen. Maar hoe zit dat dan precies? We weten dat vrijhandel in principe gunstig is voor ons allemaal en landen uit de armoede kan halen. Bij uitstek in Nederland heeft vrijhandel ons veel welvaart gebracht. Handel is geen zero sum game zoals soms wordt gedacht. De theorie van comparatieve voordelen van econoom David Ricardo gaat niet alleen uit van specialisatie in waar een land goed in is, maar ook van ongestoorde werking van markten. In een systeem met aanhoudend grote handelsoverschotten en -tekorten en overheidsinvloed treden nadelige bijeffecten op. Daar komt nu bij dat veiligheids- en (geo)politieke risico’s belangrijker zijn geworden. Zo leidt verregaande verplaatsing van de staal- en autoproductie tot baanverlies voor werknemers die niet zo makkelijk elders inzetbaar zijn. En is afhankelijkheid van een land of regio voor bijvoorbeeld chips en medicijnen bij conflicten een risico.
Puur economisch gezien werkt protectionisme echter averechts, omdat dit inefficiëntie in de hand werkt. Ook gaat het ten koste van productiviteit, als je goederen eigenlijk goedkoper had kunnen importeren. Prijzen gaan hierdoor uiteindelijk omhoog. Dit is op korte termijn minder zichtbaar dan de industriële banen die aanvankelijk in een land als de VS erbij komen, maar uiteindelijk zijn beide handelspartners slechter af. Het is afwachten hoe stevig het protectionistische beleid in de VS zal uitpakken. Hoewel de voorgenomen tariefsverhogingen pas eind 2025 zullen spelen, wordt het opnieuw een jaar met onrustig vaarwater voor de internationale handel. Toeleveringsketens blijven blootstaan aan ontwrichting en onzekerheid door extremer weer en geopolitieke spanningen. Daar komt de dreiging van een handelsoorlog nog bij.
Een lichtpuntje is misschien dat de internationale handel wendbaar is en zich altijd weet aan te passen. Zo laat de Wereldhandelsorganisatie zien dat de handel tussen China en de VS is afgenomen, maar tegelijkertijd dat de export van China naar ‘verbindende’ buurlanden flink is toegenomen. Met de lessen van de afgelopen jaren kijken importeurs ook naar mogelijkheden om hun weerbaarheid te verbeteren, bijvoorbeeld door een deel van hun producten dichterbij te laten maken. In die omgeving komen er ook weer kansen voor nieuwe handelsrelaties.
Rico Luman