Europees Parlement stemt voor drastische aanpassing CSRD en CSDDD

Het doel van het Omnibus I-pakket is de administratieve druk voor bedrijven te verlagen, iets wat evofenedex ondersteunt. De voorgestelde maatregelen zorgen inderdaad voor een verzachting, maar beperken tegelijk het aantal bedrijven dat direct onder de wetten valt. evofenedex vindt dat een risico. Een kleiner toepassingsbereik kan ertoe leiden dat delen van toeleverketens niet goed worden onderzocht, waardoor misstanden buiten beeld blijven. Onderbouwing dat het grootste deel van die ketens toch in scope blijft, ontbreekt.

Belang onafhankelijk onderzoek vergroot

evofenedex ziet wél voordelen in de risicogebaseerde aanpak die het Europees Parlement (hierna: Parlement) voorstelt. Bedrijven mogen zich daarbij eerst baseren op informatie die al beschikbaar is. Dat maakt het proces overzichtelijker, maar vergroot tegelijk het belang van onafhankelijk onderzoek door bijvoorbeeld ngo’s of journalisten. De Europese Commissie (hierna: Commissie) kan hierin ook een eigen rol nemen, zoals zij van plan is bij de Forced Labour Regulation. Daarnaast vormen rapportages uit de CSRD een bron voor de CSDDD. Dit roept volgens evofenedex de vraag op of een versoepeling van de drempel naar 1750 medewerkers wel verstandig is.

Belangrijkste voorgestelde aanpassingen

De belangrijkste voorgestelde aanpassingen van de CSRD en CSDDD zijn hieronder samengevat. Let wel: het gaat hier om het standpunt van het Parlement en niet om de definitieve wetswijziging.

CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive)

• Voor bedrijven in de Europese Unie (EU) stelt het Parlement een drempel van 1750 medewerkers en een netto jaaromzet van 450 miljoen euro. Deze drempel ligt hoger dan in sommige eerdere versies van het voorstel.
• De rapportagestandaarden zouden vereenvoudigd moeten worden met minder details. Sectorspecifieke rapportage wordt vrijwillig in plaats van verplicht. Ook bedrijven die buiten de scope van de CSRD vallen kunnen vrijwillige standaarden gebruiken. Deze standaard bepaalt ook wat redelijkerwijs door een klant aan informatie opgevraagd mag worden.
• Onder de CSRD moeten bedrijven nog steeds rapporteren over hun klimaatinspanningen.
• Er komt geen verplichting voor ‘reasonable assurance’; in plaats daarvan wordt ingezet op ‘limited assurance’. Dit betekent dat een accountant nog wel moet toetsen of er redenen zijn om aan te nemen dat een CSRD-rapportage niet klopt of problemen bevat, maar niet meer hoeft na te gaan of de rapportage de werkelijke situatie goed weergeeft.
• Het Parlement wil dat de Commissie een digitaal portaal opzet waarin bedrijven gratis sjablonen, richtlijnen en informatie kunnen vinden over alle rapportageverplichtingen van de EU.

CSDDD (Corporate Sustainability Due Diligence Directive)

• Voor in-scope EU-ondernemingen stelt het Parlement een drempel van 5000 medewerkers en een netto jaaromzet van 1,5 miljard euro.
• Het Parlement wil de verplichting tot een klimaattransitieplan volledig schrappen. Daardoor hoeven ondernemingen niet langer aan te geven hoe hun bedrijfsmodel in lijn met de klimaatdoelstellingen van het Akkoord van Parijs gebracht wordt. Let op: bedrijven moeten nog wel op dit onderwerp rapporteren vanuit de CSRD.
• Er wordt gekozen voor een risicogebaseerde due diligence-aanpak: ondernemingen moeten zich in eerste instantie richten op het onderzoeken van de eigen activiteiten en die van dochters en directe leveranciers (‘tier 1’). Alleen als er objectief en verifieerbaar bewijs is van negatieve effecten bij indirecte partners, moet er dieper onderzoek te komen. Informatie uit de waardeketen moet bij voorkeur komen uit al beschikbare bronnen; extra verzoeken aan kleinere leveranciers moeten de laatste optie zijn.
• Bij het aanpakken van mogelijke problemen dienen bedrijven eerst de ernstigste en waarschijnlijkste problemen aan te pakken, daarna pas de rest. Het beëindigen van relaties met zakenpartners die geen verbetering tonen is niet langer verplicht, maar het besluit om dit niet te doen moet wel onderbouwd kunnen worden.
• Het Parlement wil de aansprakelijkheid niet via één geharmoniseerd stelsel voor de EU regelen, maar op nationaal niveau. Nationale wetgeving moet zorgen voor goede toegang tot het recht en de mogelijkheid bieden om schade volledig te herstellen. Lidstaten moeten sancties instellen die ‘doeltreffend, evenredig en afschrikwekkend’ zijn. De maximumboete wordt begrensd op 5 procent van de netto wereldwijde omzet van de onderneming, of – in bepaalde groepsstructuren – 5 procent van de geconsolideerde omzet van de uiteindelijke moedermaatschappij.

Vervolg van de procedure

Met de nieuwe stemming heeft het Parlement nu een definitief mandaat voor de onderhandelingen met de lidstaten en de Commissie. De zogenoemde trilogen kunnen daardoor beginnen. Tijdens deze gesprekken werken de drie instellingen aan één gezamenlijke tekst. Pas wanneer zowel het Parlement als de Raad die tekst formeel hebben goedgekeurd, kunnen de aangepaste richtlijnen worden omgezet in nationale wetgeving.