Statushouders aan de slag

Veel aanbod

Het gesprek vindt plaats op het kantoor van Willem van Dommelen, logistiek manager van Jobarco. Dit bedrijf is ­onderdeel van Industrial Cable Connectivity, een internationale onderneming voor productie, distributie en assemblage van speciaalkabels en connectiviteitsoplossingen. Van Dommelen: “Lisa en ik zijn elkaar anderhalf jaar geleden tegengekomen. Wij zochten mensen voor het bedrijf. Zo is het begonnen. We hebben hier nu drie tot vier statushouders werken. Maar als de kandidaten alleen hun eigen taal spreken, lukt het ons niet om passend werk aan te bieden”, weet Van Dommelen.

Hij vervolgt: “Je wilt niet weten wat we hier allemaal binnenkrijgen. Neem Mustafa, een Syriër. Die had een cv van wel drie A4’tjes. Na de val van Assad was hij heel erg bezig met Syrië. Ik denk dat hij snel terug zal gaan.’’ Een dergelijke trend heeft Van der Hulst nog niet gezien: “Ik heb niet van heel veel Syriërs gehoord dat zij teruggaan. Het is daar na de snelle val van Assad nog te onduidelijk hoe het verder zal gaan met de ­voormalige opstandelingen. En wellicht nog belangrijker: veel Syriërs hebben intussen al zo veel geïnvesteerd in het opbouwen van een nieuw leven in Nederland. Taal geleerd, opleiding gedaan, kinderen zitten hier op school en hebben vrienden gemaakt”, aldus Van der Hulst.

Hoogopgeleid

“Je hebt mensen die specifiek de logistiek in willen”, vervolgt ze. “Maar er zijn ook hoogopgeleide vluchtelingen. Die willen eigenlijk op hun eigen niveau werken. Die hebben als het ware een kickstart nodig om daar te komen. Ze leren heel snel: de taal, de omgang. Zij werken met Nederlandse collega’s. Dat zijn geen blijvers. Zij zoeken een uitdaging.’’ Van Dommelen: “Wij hebben beide nodig: mensen die willen blijven en mensen die hier tijdelijk werken om hun niveau weer te halen. Er heeft hier een man gewerkt die ’s avonds instructies mee naar huis nam en ze uit zijn hoofd leerde. De volgende dag wist hij alles. Hij is nu naar de universiteit en doet twee studies.’’

Van der Hulst heeft een ander voorbeeld bij de hand: “Je moet mensen een kans willen geven. Neem Mahmoud. Dit hier is zijn eerste baan in Nederland. Hij vindt het leuk en interessant hier. Maar eigenlijk wil hij weer scheikundeleraar worden. Deze mensen hebben al zoveel tijd gestopt in hun carrière. En dan moeten ze hier weer stappen terug doen. Zij willen na een eerste stap terug naar hun oude niveau.”

Jeroen Pillen, managing directeur bij Jobarco, is even langs gekomen, nieuwsgierig naar het gesprek. Voordat hij weer vertrekt, spreekt hij zijn instemming met de nieuwe werknemers uit: “Wij zijn er heel blij mee.” En tegen Van der Hulst roept hij: “Als je meer mensen hebt… wij kunnen ze een opleiding tot volwaardig logistiek medewerker geven. Een win-winsituatie voor de mensen en voor ons.”

Buddy’s

Om de nieuwkomers beter op te vangen heeft Van Dommelen een buddysysteem bedacht voor Jobarco. “Het systeem is bedoeld om de nieuwe mensen te begeleiden, zodat ze niet eenzaam op de werkvloer zijn. Niet alleen in een hoekje zitten als er pauze is. Hoe je vrije dagen moet regelen. Een buddy neemt een nieuwe medewerker op sleeptouw”, legt hij uit. Van der Hulst vult aan: “Zo’n systeem is nodig. Veel statushouders hebben vanuit hun cultuur moeite met vragen stellen aan l­eidinggevenden. Dat zijn ze niet gewend. Hun cultuur bepaalt dat zij overal en altijd ‘ja’ zeggen. Pas als de baas weg is, durven ze vragen te stellen. Dat doen ze dan aan hun buddy. Het is goed iets meer te doen dan alleen kennis overbrengen. Je helpt de nieuwkomers vooruit.’’

Op de werkvloer merkt Van Dommelen dat de nieuwe medewerkers doorstromen naar betere banen. “De dankmailtjes die je dan van ze krijgt! Wij kunnen ze hier zo snel productief maken. Bijvoorbeeld bij de assemblage. Dat kan prima voor een paar uur per dag. Dan is er tijd voor de inburgeringscursus. Maar het is ook goed voor een alleenstaande moeder. Die kan op tijd weg om de kinderen van school te halen. Daar is echt behoefte aan”, aldus Van Dommelen.

Het aanbod van werknemers uit het AZC is groot, weet Van der Hulst. “Als je ziet hoe enthousiast de mensen zijn over het werk, het bedrijf. Je hoeft geen reclame te maken. Het wordt mond op mond doorgegeven.” Momenteel is er in Zoetermeer een AZC, maar nog niet in Alphen aan den Rijn. Dat gaat er dit jaar komen en biedt ruimte aan vierhonderd mensen. Als het is geopend, kan Rijnvicus ook in de eigen gemeente aan de slag. Belangrijk is dat niet, weet Van Dommelen. “We hadden een jongeman uit Guinea. Die kwam elke morgen op de fiets uit Boskoop. Dat is best ver. En nee, hij had geen elektrische fiets, hoor”, lacht Van Dommelen.

Niet alleen de verbinding tussen HR en de veiligheidsfunctionaris is belangrijk, maar ook die tussen de laatstgenoemde en de technische of facilitaire dienst. Stegeman: “Ook die raken elkaar behoorlijk, maar vaak is er ruis over wie waar verantwoordelijk voor is. Neem bijvoorbeeld een warehouse met een vloeistofdichte vloer. Op heel veel plekken waar ik kom is het onduidelijk wie er verantwoordelijk is voor de controle. Wie checkt de vloer op schuren en wie checkt de kitranden? En wanneer en hoe vaak gebeurt dat dan? Dat soort zaken kun je duidelijk vastleggen. Denk daarbij ook aan de keuring van stellingen, heftrucks en brandmeldinstallaties. Wie controleert of dat gebeurt?”

Stegeman begrijpt dat al het bovenstaande over kan komen als een last en papierwerk. “Dat hoor ik vaak en dan meestal in combinatie dat het nooit misgaat. Totdat het wel een keer misgaat, dan zijn de gesprekken die ik voer echt anders.”   

Magazijnveiligheidsscan

evofenedex werkt aan een vernieuwde magazijnveiligheidsscan. Hierbij komt een adviseur langs om te kijken hoe het staat met de veiligheid en neemt hij of zij de RI&E onder de loep. Na een halve dag volgt er een advies om de veiligheid te verbeteren, waarbij evofenedex ook kan helpen. Interesse? Neem contact op met de ledenservice Gevaarlijke Stoffen.

Het onderwerp magazijn­veiligheid staat centraal op de Dag van het Veilige Magazijn op 26 maart. Aanmelden of meer informatie? Scan de QR-code.