Importverbod op producten met Russisch ijzer en staal

Material heat number

Het MTC is een van de inspectiedocumenten die worden beschreven in de Europese norm EN 10204, die is opgesteld door het European Committee for Iron and Steel Standardization. EN 10204 verwijst naar de norm EN 10168, die specificeert welke informatie op het MTC kan worden aangetroffen. Zowel de vorm als de inhoud van het certificaat kan echter per producent verschillen.

Een van de verplichte gegevens die volgens de Europese Commissie en Nederlandse Belastingdienst beschikbaar moet zijn, is het land van smelten en gieten dat overeenkomt met het warmtenummer. Volgens EN 10168 warmtenummer (cast number) is dit een vorm van productidentificatie. Andere voorbeelden hiervan zijn het walsnummer en het batchnummer. Dit zijn unieke nummers die worden toegewezen aan elke batch. Het warmtenummer wordt meestal gemarkeerd op het materiaal zelf en bestaat uit alfanumerieke tekens. Door te verwijzen naar het warmtenummer hebben fabrikanten, leveranciers en klanten toegang tot gedetailleerde gegevens, die informatie geven over de materiaalsamenstelling, eigenschappen en productiegeschiedenis.

Naast het warmtenummer, benoemt de Europese Commissie ook het zescijferige GN-nummer als verplicht data-element op het MTC. Echter, EN 10168 noemt de GN-code niet als informatie die op het MTC zou kunnen staan. Gelukkig worden ook andere bescheiden dan een MTC toegelaten als bewijs, zoals:

• Facturen
• Leveringsbonnen
• Kwaliteitscertificaten
• Leveranciersverklaringen op lange termijn
• Berekenings- en fabricagedocumenten
• Douanedocumenten van het land van uitvoer
• Zakelijke correspondentie
• Productiebeschrijvingen
• Verklaringen van de fabrikant of uitsluitingsclausules in verkoopcontracten die de niet-Russische oorsprong van de basisproducten aangeven
• Verklaringen van de fabrikant die rechtstreeks verwijzen naar de betrokken zending (géén algemene verklaringen)

De GN-code is te vinden op de meeste facturen. Maar geldt dit ook voor de naam van de fabriek waar de productie (voor halffabricaten) of verwerking (voor afgewerkte producten) heeft plaatsgevonden? Bij meer complexere supplychains beschikken toeleveranciers in eerste instantie niet over deze informatie. En als ze die wel hebben, dan staan ze niet te springen om de informatie te verstrekken in verband met het risico op concurrentie.

Niet eenvoudig en tijdrovend

Door de keuze van het MTC als leidend bewijs voor deze importverboden wordt het leven van importeurs bemoeilijkt. Deze documenten zijn immers niet voor alle producten met importbeperkingen beschikbaar. Uitleggen aan toeleveranciers in derde landen wat dit certificaat is, blijkt niet eenvoudig en tijdrovend. Er zijn al genoeg gevallen bekend waarin goederen op de kade staan en niet worden geïmporteerd omdat bedrijven bewijzen nog niet op orde hebben en geen risico op inbreuk van de regels willen lopen. Het staat de controlerend douaneambtenaar vrij om te bepalen welke bescheiden opgevraagd worden tijdens een mogelijke controle. Vanuit het bedrijfsleven heeft een verklaring van de leverancier de voorkeur boven de individuele MTC’s. Het is dan ook handig dat een verklaring van de fabrikant door de Douane is toegevoegd aan de lijst van alternatieve bescheiden. Zo’n verklaring moet wel verwijzen naar de betrokken zending en is dus niet van algemene aard.

Dit artikel is in een eerdere versie ook verschenen in globe, het vakmagazine van evofenedex voor internationaal ondernemen.

De eerste versie van de tekst over het gebruik van alternatieve bewijzen (nu niet meer te vinden op de website van de Douane en niet meer van toepassing) luidde als volgt:

“Ook andere bescheiden dan een MTC kunnen worden gebruikt als bewijs, zoals een verklaring van de producent dat er geen Russische halfproducten zijn verwerkt. Ook die verklaring moet de gegevens bevatten die hierboven vermeld staan. Wij kunnen na de invoer de bescheiden opvragen en nader onderzoek verrichten.”

De actuele publicatie luidt als volgt:

“Misschien kunt u geen MTC laten zien. Of misschien staat in een MTC niet alle informatie die wij hiervoor hebben genoemd. Daarom mag u ook andere bescheiden dan een MTC gebruiken als bewijs.”

Zoals je kunt lezen (we hebben dit ook van de Douane bevestigd gekregen), is er geen voorwaarde meer dat alternatieve bewijzen, alleen of samen, dezelfde gegevens moeten bevatten zoals deze vereist zijn voor het MTC. Daarnaast is aan het overzicht van voorbeelden van alternatieve bescheiden een bescheid toegevoegd, namelijk: een verklaring van de fabrikant die rechtstreeks verwijst naar de betrokken zending (géén algemene verklaring).

Via deze weg willen wij bevestigen dat, mocht je niet beschikken over een MTC of als niet alle relevante informatie op het MTC te vinden is, je gebruik mag maken van alternatieve bewijzen, zoals een verklaring van de fabrikant. Let wel op dat zo'n verklaring een referentie moet bevatten naar de specifieke zending en niet algemeen van aard mag zijn. Een volledige lijst van voorbeelden van alternatieve bewijzen is te vinden op de website van de Douane.