Supplychain van de toekomst: Geopolitiek

Niemand kan op dit moment voorspellen hoe de oorlog in Oekraïne zich verder zal ontwikkelen en hoe het ‘eindpunt’ eruit zal zien. Eén ding is wel duidelijk; landen zijn momenteel bewust bezig met het achterhalen van de oorsprong van belangrijke grondstoffen en met de politieke en handelsrelatie die zij hebben met het land van oorsprong. De nationale grondstoffenstrategie van de Nederlandse overheid kun je dan ook zien als een direct gevolg van de politieke spanningen.

In het huidige vraagstuk omtrent de energietransitie komen deze spanningen steeds meer op de voorgrond te staan. De productie van hernieuwbare energietechnologie leidt namelijk tot een grotere behoefte aan mineralen en metalen, zoals lithium, kobalt en zeldzame aardmetalen, welke vaak niet in Europa gevonden kunnen worden. China heeft op dit vlak met vooruitziende blik gehandeld en bezit grote delen van de grondstoffenmarkt, wat Europa voor een groot deel afhankelijk maakt. Tegelijkertijd dwingen de Verenigde Staten (VS) Europese bedrijven om leveringen aan China in te perken.

Op dit moment lijkt de hightechindustrie (semi-conductors) het eerste concrete kind van de rekening te worden van de machtsverhoudingen tussen China, de VS en andere geopolitieke grootmachten. Dit maakt wereldwijd zakendoen ingewikkelder en vraagt om andere manieren van handelen en om het heroverwegen van strategische ketenpartners. Hoe het risico van geopolitieke spanningen te elimineren, is niet duidelijk. Echter om de leveringszekerheid van kritieke en schaarse grondstoffen te vergroten, leven wel ideeën. Een economie die (voor een deel) circulair is, wordt onder meer aangedragen als één van de oplossingen, aangezien deze kritieke en schaarse grondstoffen dan, middels circulariteit, in de keten behouden kunnen blijven.